Millions of butterflies with all kinds of colors and furs flapping around intensively in the room. Some of them glowing in the dusty light beams invading from the wooden walls others trying to unite with darkness making sounds of their flights - scary as hell. I stand tormented and paralysed by fear-more like terror imagining demonoids trapped in the core of their every cell waiting to be unleashed upon me in the next little skin part that gets detatched from their wings. They seem disorientated , but that means me no comfort. Every little sound of them chills me numb with terror, their insect vibrations travelling violently through me. BUT THEN IT HITS ME, im a smoker. A well prepared smoker- with a lighter in my pocket. I will light a fire to fool them all. These old newspapers will do. FSHHHH# Its lit! It rises to the top! They get all mad They start to circle around it/ crazy - ecstatic not seeming to care about anything else Im thinking, they'll go to fire, where they belong Flying through eachother/Some getting lit/ Still flying and flirting to their deaths with sparkling fire orbits behind them following them silently the sound of their burning tchk tchk tchk shocking me - my pupils dilated from the sight The moths creating orbiting shapes copying mommy nature Natures motives encrypted - in ignorance - in a silent celebration of their epilogues THE FIRST ONE THAT DIES- the first one falls dead burning the smell of it ! The others, they dont seem to acquire the intelligence nor the instince of survival they keep their dance on Im numbed by it - the fire burns vividly and becomes the demon. I decide to put it out. I move towards it , inside the burning moth cloud slowly, determined to put an end to it. They fly aside surrounding me - a perfect flying outline of my flesh They suddenly feel like my own little children Im burning in the fire stunned the moths circling me - whispering mesmerised wing words but im still on fire now i start jumping manically on the fire demon that roars in flames within butterly fumes of lust and catastrophy and its over in the fumes they gather all to cover me still firing orbits, still bodies falling dead And im all covered by them - their little feet transmitting stories all across my skin, through me Ecstatic - i am - in fear but harmony fumed and fuming coated by my babby moths.

Εξωσωματικές εμπειρίες φλερτάρουν με έννοιες του αλλόκοσμου. Χρώματα ξανα μη ειδωμένα, και μια αντίληψη μιας ανώτερης νοημοσύνης και λογικής, αφομοιωμένης σε αντικέιμενα και οντότητες άνευ γήινου νοήματος. Μια απλότητα διάχυτη και μια ανακούφιση από κάθε είδους υπαρξιακό βάσανο. Λογικές του παραλόγου με απερίγραπτη συνοχή και νόημα ξεδιπλώνονται μπροστά μου εξηγώντας αποτελεσματικότατα τις αλλόκοτες εικόνες με την απίστευτη κίνηση και λειτουργίες. Εξηγήσεις καταδικασμένες και αποκλεισμένες από τη μνήμη, λόγω της αλλοκοτιάς, διαφεύγουν κάθε μηχανισμού αποτύπωσης. Ο χρόνος δεν είναι αρκετός σε αυτή τη διάσταση. Η προσπάθεια περιγραφής ακόμα φαντάζει μάταιη. Είναι σαν να προσπαθείς να κουβαλήσεις νερό μέσα στις χούφτες. Μόνο που αντί για νερό, αυτές οι έννοιες κι οι εικόνες είναι περισσότερο χρυσάφι. Αυτές οι απόλυτες ειρηνικές λογικές και η διακριτή ανακούφιση σε κάθε ον που συνάντησα φαντάζουν ιδανικά. Κόσμος φαντασιώσεων που αν είναι προϊόν της δικής μου αβύσσου , της δικής μου σκούρης και βαθιάς θαλασσας τότε οι δυνατότητες είναι αμέτρητες. Η φαντασία γκαζώνει και νιώθω τον κομμένο αέρα της ανιαρής πραγματικότητας να μου σκίζει το δέρμα καθώς το μυαλό μου με ταξιδεύει με ιλλιγιώδη ταχύτητα στη διάσταση αυτή των εικόνων, του κόσμου του Άλλου, με τις αυτονόητες, αισθητηριακά αντιληπτές ειρηνικές του αξίες. Σε κάθε ον, σε κάθε τοπίο και κάθε κίνηση αναγνώριζα τον εαυτό μου. Ήμουν το κάθε τι που τόσο θαύμασα, το κάθε τι για το οποίο αναρωτήθηκα δύο αντικριστά είδωλα μου με το πραγματικό να προσπαθεί να καταλάβει καθώς το ονειρικό το παροτρύνει να παραδοθεί στη θέαση και αίσθηση όλων των πλανητών, των σκιών, των λουλουδιών, των αρωμάτων των βράχων, των χρωμάτων, των αλλόκοτων όντων και θεοτήτωντων ασύλληπτων ιδεών και κωδικών της απλότητας του μεγαλείου της φαντασίας, της χαράς, της έκπληξης της ελπίδας που τα αποτελούν αμφότερα. Και μια διαρκής παλινδρομική πάλη, ανάμεσα στην ύπαρξη και την παρατήρηση. Μια εμμονή να τα θυμηθώ, να τα μεταφέρω εδώ, να τα περιγράψω, να τα αποκωδικοποιήσω. Τα μάτια πρέπει να βουτηχτούν στην ψυχή και να ζεσταθούν να χαλαρώσουν και να δεχτούν αυτήν την απερίγραπτη χαρά και έκπληξη, για να αφήσουν ανοιχτή μια πόρτα μέσα από την οποία θα κρυφοκοιτούν κάθε βράδυ και θα θαυμάζουν το μαγικό καθρέφτη τους. Θυμάμαι ένα πράσινο απόκοσμο χτενάκι τόσο ανοιχτό πρασινοκίτρινο με κόκκινες λεπτομέρειες που δεν ήταν κιόλας χτενάκι, δεν έμοιαζε να έχει καμία χρησιμότητα στον κόσμο που ζω κι όμως ήταν τόσο όμορφο και ήρεμο, είχε ψυχή, ήταν ον είχε υφή και μυρωδιά και κίνηση , χαρακτήρα και ήταν γαλήνιο, ήμουν εγώ, ήμουν γαλήνια και δε χρειαζεται καμία εκλογίκευση για να καταστρέψει την ευκαιρία μου να νιώσω τόσο αλλόκοτη και τόσο γαλήνια. Παραδώσου σε κάθε Ονειρικό Ντελίριο.

listening, watching, passively makes the energy combust in the chest drugs to keep us awake dreams to keep us asleep repression of gravity hopelessly perceiving scars as a mark of the past permanently imprinted in every present moment every possible future moment every crooked memory Blurred out by alcohol, smokes, headeaches concealed sexual URGES concealed honesty URGES Merging from black holes of subjective judgements and absolute truths and from anything that tortures mind and soul the convinced immature the communication attempts that always fail to deliver hypocricy building walls between us walls that construct a big, a subtle something for us to eventually meet in Initiatives developed by wrong motives follow us through our growing up our Consious growing up attatched to them we always avoid to redeem ending up slaves of our own choices And this obsene illusion of individual importance product of our inability to be anytime..everywhere realise the nessecity to dream to expect to get dissapointed that means FUCK- 0 The end. Me. Little. Impotent. Person.

ΒΡΩΜΑ ΛΙΓΔΑ ΣΚΟΝΗ ΚΟΛΛΗΜΕΝΗ παραγνωρισμένες φάτσες τρακέρνουν σε μια γιορτή αρωμάτων μια συρρικνωμένη επιθυμία επιστρέφει και χτυπά αλύπητα τωρα με τη μορφή του υπερβάλλοντα αυθορμητισμού της ωμότητας μιας ορμής της ακαταμάχητης έλξης Πηδιόμαστε σαν τα σκυλιά σερνόμενοι πάνω σε λερωμένα σεντόνια λερωμένα με συνήθεια, καθημερινό κρύο πρωινό ξύπνημα και π παραφουσκωμένους εγωισμούς Ένα τσιγάρο κάποιος και γρήγορα Η παγωμάρα της κοινής αντίληψης Οι εκπτώσεις της ειλικρίνειας Μια αγκαλιά σε ένα μαυριδερό σουβλερό ΚΟΜΠΛΕΞ Μια αγάπη που δεν συμβιβάζεται το self-centered το ίδιο Σπυρί σε Κώλο.